Wojewódzka Biblioteka Publiczna - Książnica Kopernikańska w Toruniu

17 września w Mediatece w Toruniu odbyły się rodzinne warsztaty językowe. W zajęciach uczestniczyło 7 osób. Dzieci liczyły od 3 do 6 lat. Podczas warsztatów wykorzystano materiały plastyczne i multimedialne. Przestrzeń do pracy została zaaranżowana w ten sposób, by maluchy miały swobodę poruszania się i tworzenia wraz z rodzicami swoich małych słowników oraz uczestniczenia w grach językowo-słownych.

Po wprowadzeniu uczestników w temat i cel spotkania przeprowadzono jedno ćwiczenie integracyjne. Dzieci wraz z rodzicami i bibliotekarzem podawały sobie maskotkę, mówiły swoje imię i jedną cechę określającą swój wygląd lub charakter, pamiętając by nazwa cechy rozpoczynała się na taką samą literę jak imię.

Następnie dzieci musiały ocenić, ile ich zdaniem słów znają ich rodzice, starsze rodzeństwo, a ile oni sami. Bibliotekarz opowiedział, jak w rzeczywistości wygląda posługiwanie się językiem biernym i czynnym i jaka jest między nimi różnica.

Kolejną zabawą było odkrywanie przez dzieci kart z ilustracjami homonimów. Dzieci w parach musiały nazwać przedmioty przedstawione na ilustracjach i określić ich znaczenie. Dowiedziały się, że jedno słowo może określać wiele przedmiotów.

Największą radość sprawiło uczestnikom, zarówno małym jak i dużym, tworzenie z kostek słownych wynalazków. Dzieci rzucały 3 kostkami (z przyimkami, rzeczownikami i końcówkami), a później wraz z rodzicami próbowały nadać znaczenie powstałemu w ten sposób wyrazowi. Okazało się, że wyobraźnia dzieci i dorosłych nie ma granic.

Kolejną zabawą była prezentacja na ekranie zdjęć i ilustracji fantastycznych stworów z opowieści dla dzieci (slavik monsters). Dzieci nadawały bohaterom własne imiona i próbowały określić ich cechy oraz uczucia, jakie w nich samych budzą te bajkowe potwory.

W następnej części warsztatów dzieci wraz z rodzicami tworzyły rodzinne słowniki. Zabawa ta poprzedzona była rodzinnymi historiami na temat powiedzonek i słów, którymi posługują się członkowie rodziny, a które niekoniecznie są zrozumiałe dla postronnych. Potem dzieci tworzyły ilustracje do tych słów, a z ilustracji słownik w formie książeczki. Używały do tego kolorowego papieru, kredek, mazaków, nożyczek, kleju, wstążek. Oczywiście swoje rodzinne prace zabierały do domu, by pochwalić się nimi pozostałym członkom rodziny.